Open voor de Bron bevat geschriften, uitspraken en oefeningen van Douglas E. Harding (1909 – 2007). De selectie is verzameld door Richard Lang en geeft een uitstekend beeld van Hardings gedachtenwereld.

Harding is heel goed thuis in de geschriften van de grote mystici van de wereld. Wat hij zegt is geheel in overeenstemming met de lange spirituele traditie die zich uitstrekt van de aloude Indiase Oepanishads via de zieners van alle grote religies tot de dag van vandaag. Toch is Hardings methode van bewustwording voornamelijk geïnspireerd op de moderne wetenschap. Hij doet meer een beroep op de aanwijzingen van de zintuigen dan op geopenbaarde waarheid.

De eigen spontane ervaring van jezelf staat dan ook centraal in de leer van Harding: wat ben je, hier en nu? Wie ben je werkelijk? Harding wijst op het observeerbare feit dat wat je in de kern bent, verschilt van wat je van een afstand lijkt. Ben je in essentie een ‘iets’ en afgescheiden van andere ‘ietsen’, of ben je ‘Niets’, en daarom in aanleg alles?
Harding is vooral bekend geworden door zijn boek Leven zonder hoofd. Hierin beschrijft hij een ervaring die hij in de jaren 1930 had, waarbij hij het gevoel had ‘hoofdloos’ te zijn. Hij realiseerde zich ineens dat je kijkt vanuit je hoofd, maar dat dit voor jezelf niet zichtbaar is. Je kijkt eigenlijk vanuit het niets, vanuit een lege ruimte van waaruit je de wereld schept.

In de decennia daarna ontwikkelde Harding allerlei eenvoudige gewaarzijnsoefeningen, die hij in veel van zijn boeken en artikelen beschreef. Hiermee kan iedereen dit ‘hoofdloos zijn’ simpelweg ervaren en zien wie hij werkelijk is.

Lezersrecenties:

‘Een praktische, gebruiksvriendelijke methode om te zien wie je werkelijk bent (…) [met] bewustzijnsoefeningen die je aandacht direct naar je diepste identiteit leiden.’
www.headless.org

‘Wat opvalt, is dat er in de benadering sprake is van polen en tegenpolen en wanneer je dat concept herkent en begrijpt, is ook de zin van het bestaan duidelijk. Daarmee sta je open voor de ervaringen van het leven en ga je een tegenslag als een kans ervaren.
Recensie van J.L. Meuleman

Uit het boek:

Eén

Ik loop vrij rond in de wereld.
Ik kan hier geen kijker ontdekken, noch daarginds iets dat bekeken wordt, geen kijkgaatje op de wereld, geen vensterruit, geen grens.
Ik ontdek het universum niet: het ligt wijd open voor me.

Spirituele dingen zijn echt lichamelijk, en echt lichamelijke dingen zijn spiritueel.
Er is geen scheiding.

Dit centrum is de ruimteloze knop die nooit en toch altijd openspringt als de immense bloem van mijn veelvormige ruimte.

Geloof maar niet dat het binnengaan in dit onvergankelijke gelijk staat aan je afwenden van die wereld van vergankelijke dingen, dat je er geen deel meer van uitmaakt, met je betrokkenheid, je liefde.

Wanneer ik de ruimte die ik hen hier toesta over het hoofd zie, miszie ik hen.
Maar wanneer ik ‘alleen maar’ naar deze ruimte kijk, krijg ik hen als cadeautje toegeworpen, want de ruimte is altijd en absoluut verenigd met zijn inhoud.

Naar buiten kijkend, krijg ik nog niet het halve verhaal; naar binnen kijkend, krijg ik het helemaal.

Of ik het nu uitbazuin of niet, dit organisme dat ik ben heeft een vacature voor een universum.

God

God is ondeelbaar.

Dit is zo fantastisch omdat het betekent dat God in zijn geheel daar is waar jij bent – niet jouw kleine stukje van God, maar de hele God.

Als we ons hiertegen verzetten, is het omdat we ons verzetten tegen onze glorie, onze grootsheid. De opzienbarende bewering van alle mystici die ik ken en die ik echte mystici zou willen noemen, is dat jouw hart, de werkelijkheid van jouw leven, de werkelijkheid van jouw wezen, jouw echte zelf de hele God is – niet een beetje van dat vuur, maar het ganse vuur.

Goddelijkheid ontberen is essentie ontberen.

Essentie

De wijsheid van de mensheid, van onze soort, ligt in je kern, dichterbij je dan al het andere.
Waar je vandaan komt, vanwaar je kijkt, is geen product van de wereld maar de oorsprong van de wereld, het mysterie.

Noem het wat je wilt: Atman-Brahman, Boeddhanatuur, Allah, God, de innerlijk aanwezige Christus – het heeft vele namen.
Dit is meer ‘ik’, meer wezenlijk voor mij, dan hoe ik gezien word.

Waaruit ik handel, waaruit ik leef, waarvan ik leef,
is Essentie zelf. Essentie!

Douglas Harding

Op een dag, begin jaren 1940, loopt een keurig sprekende Engelse architect met de naam Douglas Harding over een bergpad in de Himalaya. Plotseling komt hij erachter dat hij geen hoofd heeft. ‘Dit is geen goeddoordachte openingszin, geen woordgrap alleen maar bedoeld om de aandacht te trekken,’ schrijft hij in zijn bescheiden boekje Leven zonder hoofd, dat inmiddels zo’n 50 jaar oud is. ‘Ik meen dit heel serieus: ik heb geen hoofd.’

Douglas Harding (1909-2007), was een Brits filosoof, auteur en mysticus. Hij werd geboren in een christelijk fundamentalistische sekte, de Exclusive Plymouth Brethren, die hij op zijn 21ste verliet. Hij studeerde vervolgens architectuur in Londen en werkte eerst in Engeland en later in Indië.

Op 33-jarige leeftijd doet hij naar eigen zeggen een ontdekking over de aard van bewustzijn die hij de ‘hoofdloze toestand’ noemt en die zijn leven een andere wending geeft.

Hij realiseerde zich ineens dat je kijkt vanuit je hoofd, maar dat dit voor jezelf niet zichtbaar is. Je kijkt eigenlijk vanuit het niets, vanuit een lege ruimte van waaruit je de wereld schept. In de decennia daarna ontwikkelt Harding allerlei eenvoudige gewaarzijnsoefeningen die hij in zijn boeken en artikelen beschrijft. Hiermee kan iedereen dit ‘hoofdloos zijn’ simpelweg ervaren en zien wie hij werkelijk is.